Sözlükte “akrabalık, baba tarafından olan hısımlık” gibi anlamlara gelen nesep, bir fıkıh terimi olarak çocuğun ana babasıyla hısımlık ilişkisidir. İslâm hukukunda nesep ve hısımlık ilişkisi miras, nafaka, hukukî temsil, evlenme manileri gibi konularda önemli roller oynamakta, birçok hüküm ve meseleye esas teşkil etmektedir.Çocuğun, kendisini doğuran kadınla nesep ilişkisi kendiliğinden sabit olur. Babasıyla olan nesep bağı ise; a) sahih bir evlilik, b) fasit evlilik veya evlilik şüphesiyle ilişki, c) ikrar yoluyla sabit olur.

Çocuğun babasının bilinmesi hâlinde, tarafların irade ve rızalarına bakılmaksızın hısımlık bağı meydana gelir. Bunun reddi veya ortadan kaldırılması mümkün değildir. Sahih bir evlilikte doğan çocuğun nesebi kocaya bağlanır. Ancak bunun için çocuğun evlilikten en az altı ay sonra dünyaya gelmiş olması gerekir. Ayrıca koca, çocuğun başkasından olduğunu iddia ederse, liân yoluyla mahkemede çocuğun nesebini reddetme imkânına sahiptir. (bk. Liân)

Eşi olduğunu zannederek veya fasit bir nikâh akdinde meydana gelen birleşme sonucunda doğan çocuğun nesebi, erkekten sabit olur. Bunların dışında, bir şahsın bulunduğu yerde veya başka bir yerde nesebi bilinmiyorsa, yaş itibariyle babası olabilecek bir kimse babalık iddiasında bulunabilir. Nesebi bilinmeyen bu şahsın da bunu kabul etmesi hâlinde nesep sabit olur.

Diyanet dini kavramlar sözlüğü