Merhaba 23 yaşındayım ama annem konusunda içim delik deşik çalışan biriydi küçüklüğümde çok dövdü beni sebepli sebepsiz hep uzak oldu bana ne derdimi ne neşemi paylaşabildim hep soğuktu ne anlatsam bir eleştiri bulurdu okul hayatım boyunca hep arkadaşlarımı örnek gösterdi bana bir kez olsun gurur duyuyorum lafı çıkmadı ağzından ben hep başarılı bir öğrenciydim oysa liseye kadar ders konusunda not konusunda çok dayağını yedim bir kez olsun sebepsiz yere bana sarıldığını öptüğünü saçımı okşadığını bilmem zaten sürekli çalışırdı gündüzleri teyzemin babaannemin yanında olurdu hep Allah’a şükür mükemmel bir babam vardı ama annem beni dövdüğünde babamda dövsün isterdi onuda kışkırtırdı sen nasıl babasın nasıl erkeksin diye onunda beni dövmesini sağlardı anne sevgisini teyzemden gördüm. İlk özel halimi yaşadığımda bile anneme birşey anlatamadım sakladım o yaşımla kendi başımın çaresine baktım.okudum iyi bir liseye girdim iyi bir üniversite kazandım şimdi bir kaç aya mezun olup mühendis olacağım Allah’ın izniyle okuldan bir erkek arkadaşım oldu okulunda işinde gücünde imanı sağlam günahtan haramdan korkan içki sigaraya el sürmez iyi bir insan 5 sene boyunca devam ettik ve bu sene ikimizinde mezun olmasıyla işi ciddiye dökmek istedik biz aleviyiz annem bu yüzden karşı çıktı erkek arkadaşımın mezhebi yüzünden çok kere kavga etti benimle allah razı olsun yine babam devreye girdi tanışmaya davet etti annem tanışma boyuncada surat astı kötü davrandı. Annem sevgisiz bir insan değil erkek kardeşime ve dayımın çocuklarına karşı çok ilgili çok sevgi dolu öper koklar güzel lafı eksik olmaz ama bana karşı hiç bir zaman yapmadı bunları çocukken gözümün içine bakıp hayatta en çok kardeşimi yeğenimi birde oğlumu seviyorum dediğini bilirim bugüne kadar hep yabancı gibi olduk artık ona karşı saygı duyamıyorum birşeyde hissedemiyorum hep mesafeliyiz uzağız bunun dini boyutunu soruyorum allah rızası için cevap verin bu ilişkide benim haksız olduğum günaha girdiğim bir nokta var mı varsa bu günahtan nasıl dönebilirim