Merhaba. Ben bebeğimi kaybettim pandemiden 2 ay önce, kürtajla aldılar. Eşimin ailesi geçmiş olsun bile demedi. 40 yaşında görümcem bir kafede parti verdi aynı hafta alay eder gibi kutlama yaptı. Sonra şehir dışına gezmeye gittiler birkaç kere. Aylar sonra çıkan pandemiyi bahane ederek de gelemedik dediler ama bir mesaj bile atmadılar geçmiş olsun demek zor geldi. Evlendiğim günden beri hiçbir saygısızlık etmedim, sürekli ailemle benimle alay ettiler yine sustum. Eşimle yalnız gezmemizi istemedikleri için görümcem ve kayınvalidemle çıktım sürekli dışarı. Bir kere ablan gelmese olur mu dedim yattığımız odanın kapısını dinlemiş görümcem içeri izinsiz girdi gece vakti beni evden kovdu. Bağırdı çağırdı anne babasına da duyurdu. Kendisi yeni evlendi ben kaynanamda gidip kalmam dedi bana. Ben de tüm tatillerde kalıyordum zorunlu tutuyorlardı. Eşimle kötü olmamak için sabrettim ama kendi kaynanasında kalmıyor da ben neden hakarete uğradığım yerde kalayım. Haksızlığa susmayın demiyor mu dinimiz. Eltim benim tam zıttıma kötü davranır ona bir şey demezler. Eltim ailesine çok yakın oturuyor sürekli birlikteler. O kendi ailesi ile tatile çıktığında bile bir şey demezler ben ailemi aylardır göremiyorum uzak şehirdeyim, yanlarına gitsem bunu kabul etmiyorlar eşimi dolduruyorlar. Hapis hayatı yaşıyorum kimsem yok. Ailemle görüştürmüyorlar. Eltim çalışıyor ben çalışmıyorum diye bana az yemek koyuyor sofrada kaynanam, kendi söylüyor bunu siz çalışıyorsunuz çok koydum ondan size diyor. Bizim çok borcumuz var kesemiyoruz onların durumu çok iyi kesiyorlar ama kurbandan bana pay vermiyor. Verince de isteksiz olduğunu belli ediyor. Çok zoruma gitse de bir şey demiyorum. Kendi evladı sonuçta benim eşim, çok ayrım yapıyorlar. Biz tek maaşlı olduğumuz halde eşimin maaşını soruyorlar. Eltime maddi yardım yapıyorlar yapsınlar kendi paraları ama aynı yaştaki eltime, benden küçük erkek kuzenlerine, görümceme, kaynıma hizmet ettirmek istiyorlar bana. Onlara hizmete mecbur muyum böyle bir şey var mı dinimizde. Her şeylerine sustum ama gitmek istemiyorum artık yanlarına çocuğumu kaybetmeme rağmen geçmiş olsun demeyi çok gördüler bana. Eşime git diyorum yalnız gitmiyor niye getirmedin diyecekler diye korkusundan. 4 sene sabrettim psikolojik ilaçlar içiyorum o hale getirdiler beni. Durmadan laf sokulan, alay edildiğim bir yere gitmek istemiyorum intiharı düşünüyorum imanımı zedelediler. Allah korkusundan kendimi tutuyorum ama çok hastalanıyorum. Kalkacak gücüm olmuyor. Daha bu anlattıklarımdan çoğunu yaptılar. Ben de insanım dayanamıyorum artık tükettiler beni. Allah rızası için ben sustukça daha kötü oldular artık aklımdan olacağım. Yapılanlar reva mıdır, hak mıdır. Bir dua bir esma var mıdır beni rahatlatacak lütfen yardım edin

• Sosyal yaşamda Aile sorunları
• Evlilikte Aile sorunları
• Aile sorunları
• Arkadaş ve Aile sorunları
• Eşimin ailesiyle yaşadığım sorunlar