Lütfen sonuna kadar okuyun. Yıllardır kurtulmak istiyorum bu illetten. Henüz 18 yaşındayım. Küçükken keşfettim mast yapmayı… Günah olduğunu öğrendiğim ilk zamanlar da daha istikrarlıydım. Yapmamak için sağlam başlangıçlar yapmıştım. 6 ay kadar yapmadıgım bir müddet oldu. Daha sonraları ise ara ara yapmaya basladım. Ve öyle bir pişmanlık duyuyordum ki. Hemen bırakıyordum. Samimi tövbe edebiliyordum. Daha sonra daha sık yapmaya basladım. Artık yaptıktan sonra pişmanlıgımda azalmaya basladı. Samimi tövbe Edemiyorum bazen tövbe bile etmiyorum. Çünkü ağzımdan cıkan kelimelere kalben inanmıyosam söylemenin ne anlamı var ki ? Zaten Allah içimi biliyor. Pişman olmadığımı biliyor. Şehvetime engel olamıyorum. Sürekli olarak kötü hayaller kuruyorum. Bu durum normal hayatımı da verimsizleştiriyor. Sınav senemde cok zorlanıyorum ve namazlarımı da kılıyorum ama bu durumdan dolayı hemen gusül alamadıgım için aksattıgım zamanlarda sık olmaya basladı. Önceden bi namazım vaktimi bile kacırmamak için elimden geleni yapardım. Şimdi ise çok kötü haldeyim. Allah a bağlılığım azaldı. Canım dini hiçbir şey yapmak istemiyor. Her seye inancım azaldı. Kendime güvenin kalmadı. Ne yapsam fayda etmicekmiş gibi hissediyorum.